กลอนชมจันทร์

2019/04/25

ในวันไม่เหลือใครเพียงหนึ่งใจคอยเคียงข้าง
ในโลกที่อ้างว้างอยากมีคนเทคแคร์
ในวันที่แสนเหงาอยากมีเจ้าอยากดูแล
เปิดใจให้อ้ายแหน่...โลกนี้คงเป็นสี...ชมพู

แผลกายใช้ยาทา แผลจากการจากลาใช้อะไรรักษาดี

เจ้าของบริษัทคือศาสดา
ลูกค้าคือพระเจ้า
เซลล์คือผู้ให้ชีวิต
หัวคือผู้ลิขิตชะตา

☺️☺️☺️

PM2.5 ร้ายแค่ไหนก็ไม่เท่าความเหงาที่กัดกินหัวใจอยู่ทุกวัน

เวลาปล่อยผ่านไปได้
แต่ความรู้สึกมันหนีไม่ได้

จะนานแค่ไหนแม้ว่าเธอจากฉันไป

บางทีดอกฟ้าก็ต้องอยู่บนฟ้า
ปล่อยน้ำตามันไหลอย่าไปฝืน
จบแสงค่ำเสียงซอซ้ำคนช้ำทุกค่ำคืน
คนกลางคืนคนบนฟ้าไม่คู่ควร

หากเธอล้าอยากจบเสียเวลาทด
อนาคตเธอต้องเดินอีกไกล
บ่ต้องห่วง บ่ต้องทน ถ้ามีคน...ดูแลได้
ทิ่มอ้ายไว้ตรงนี้ล่ะ